Ahmet Ümit'in Önerdiği 3 Kitap - Bütün Dünya Okudu!

Türkiye'de "polisiye Roman yazarı" deyince ilk akla gelen ve Kitapları peynir-ekmek gibi satan ünlü yazar Ahmet Ümit, 3 dünya klasiğini öneriyor "mutlaka okuyun" diyor!..

Setimizdeki Eserler:

1) Suç Ceza / Dostoyevski ve:

1860 'lı yılların Petersburg'unda buhran ve yokluk içerisinde bir hukuk öğrencisi olan Raskolnikov, tabuta benzeyen odasında, geçinmek için eşyalarını rehin verdiği tefeci kadürmenı planı öl Bir „bit“ olarak gördüğü bu yaşlı kadını toplumun yararı için adeta „ezmek“ istemektedir. Ancak eyleme geçtiği sırada, yanında „iyi bir insan“ olan kız kardeşinin olacağını hiç hesaba katmamıştır.
 
Raskolnikov'un içine düştüğü ikilem ve psikolojik hesaplaşmalar, yüz elli yıldır bütün dünyayı „Tanrı'nın yokluğunda insanın sınırı ne olmalıdır?” sorusu ile kasıp kavurarak Rus edebiyatının en büyük eserinin doğmasını sağlamıştır.
 
! Özgürlük yolunda insanın hangi „eşikleri“ aşabileceğini, kötülüğün sınırının nerede başladığını sorgulayan, erdemle vicdan Arasinda sıkışıp kalan iç dünyalara ışık tutan Dostoyevski'nin dahice kurguladığı, bir Sucun psikolojik Kaydi niteliğindeki bu Eşsiz eseri mutlaka okumalısınız ..
 
2) Anna Karenina / Tolstoi: 
 
Ünlü yazar Tolstoy, en ünlü eserlerinden biri olan Anna Karenina'da evlilik, aşk ve ölüm konularını derin bir gözlem gücüyle ele almış, muhteşem edebi dehasıyla işlemiştir. 1875-1877 yılları arasında Ruskiy Vestnik dergisinde tefrika edilen romanın ilk baskısı 1878'de yapılmıştır.
Pek çok yazar ve eleştirmen Anna Karenina'yı gelmiş geçmiş en büyük roman saymaktadır. Tolstoy'un bu büyük eseri birçok kez sinemaya da uyarlanmıştır.
 
3) Don Kişot / Miguel de Cervantes:
 
Senyör Kesada, ihr ay düzenli olarak şehre iniyor; çantalar dolusu kitap satın alıyordu. Öyle bir gün geldi ki, odasının her tarafı şövalyeleri anlatan kitaplarla doldu. Kitap okurken birilerinin onu ziyaret etmesinden hoşlanmıyor ve hatta, ziyaretine gelen çok yakın dostlarını görmeyi galle kabul etmiyordu. yiden iyiye tuhaflaşmıştı. Ihr geçen gün gerçek yaşamdan kopuyordu. Okuduğu romanların kahramanı olan şövalyeler, onun için dünyanın en büyük insanlarıydı. Nerede mazlum bir insanın ahı duyuluyorsa, anında orada orada çıkarak, zalimlerin tepesine demir yumruk gibi iniyorlardı. Ne yazık ki, artık dönem değişmiş ve analar artık böyle yiğitler doğuramaz olmuşlardı... Meydanı boş bulan kötü ruhlu, kötü niyetli insanlar, zayıfl arı veala yoksullarinı bild adaletin temsilcisi konumunda olan hakimler, hemen ihre durumda soluların, zenginlerin ve güçlülerin yanında saf tutuyorlardı. Eğer, bu durumu kökünden değiştirmek için kendisini insanlığın hizmetine adayacak, kararlı ve yiğit bir şövalye ortaya çıkmazsa; durumun düzeleceği yoktu...