Opus 61

Ormanları yakıyor, gencecik çocukları mayınlıyorlar ve şehri yağmalıyorlar. Çapulcuların işgali sürüyor. En tepedeki yazardan kaldırımda slogan atan gence kadar herkes yaka paça içeri tıkılıyor. Dünya tarihinde eşi görülmemiş basın cezaları, 4 milyar dolar, cezayı hangi yasaya göre kestiğini açıklayamıyor, yazarları niçin içeri tıktığını suçuyla belgesiyle söylemiyor, medyadan hukuka bir siyasi ‘tırpan’ kelleleri uçurarak Türkiye’yi esir almak istiyor. Memleketimde bir konuşmam var, yarın yola çıkmak zorundayım. Şimdi sahilden yirmi otuz kilometre içerde sıralanmış tepelerde yüzlerce yaylanın çiçeklerinin her biri beni bekliyor.
Çiçeklerin her biri ayrı kelime. Her kelime başka tür sıfat, renk renk çiçekler bambaşka kişilik her biri arkadaşım gibi.. Uçağa yetişmeliyim, bindiğim taksici tesadüf Karadenizli. Şimdi Ordu’nun yaylalarından Kaçkar yaylalarına kadar gece ateşleri yakılmıştır. Ateşlerin etrafında oynayarak dört dönüyordur kızlar. Kim göze alabilir alev yalımlarının üstünde seken top gibi hoplayıp yükselip dans etmeyi. Ortaokuldayken prensesim yaylalardan topladığım kurumuş çiçeklerdi. Kurumuş çiçeklerin üstüne binip dünyaları gezdim. Kuru çiçekler denizleri altıma salıncak diye verdi... (152 Sayfa)