Sen Sofi'nin Oglusun

"... Başının üstünden kurşun geçmeyen, üzerine doğrultulmuş bir namlunun ucunda ölümün soğuk yüzünü görmeyen 'savaşa hayır' demenin gerekçesini anlamıyor. Yaşamla ölüm arasındaki o ince çizginin üzerinde dolaşmayan, barışın değerini bilmiyor.
Canının yarısını savaşa göndermeyen, savaştan dönen çocuğunu, eşini, kardeşini, sevgilisini kucaklamayan insan; savaşı salt bir kahramanlık destanı sanıyor. Bir kahramanlık destanı olsa bile, savaşın ardında ne kadar acı, ne kadar gözyaşı, ne kadar kan saklı; hiç kimse bundan söz etmiyor..."
"... Nasrullah'ın elini avuçlarına alan bir nine, 'Sen Sofi'nin oğlu musun?' diye sordu. Yaşlı yüzünün derin çukurları ağzına kadar acı ve gözyaşı doluydu...
Geride kalanlara mı üzülüyordu, yeniden kavuştuklarına mı seviniyordu, hiç belli olmuyordu.
Sınırın iki yanında da yaşamı, savaşın acımasız çirkin yüzü beliriyordu..."
(Arka Kapaktan)