KİTAPTAN BİR BÖLÜM:

“KİŞİLİĞİMDEN DİŞİLİĞİMİ GÖREMİYORSUNUZ”

Mesela son yıllarda biraz gayriciddilik arıyorum. 

Fiziğimle gündeme gelmek istiyorum örneğin! 

Evet ne var? Yetti ya hep meslek hep meslek! * “Yalan Dünya”dan bir Açılay Tan repliği. 

Dergilere filan moda çekimi yapmaya, kapak olmaya bayılıyorum. 

Şurada üç-beş yıl daha istediğim her şeyi giyebilirken, kâr kârdır. 

Ama adım çıkmış dokuza inmiyor sekize. Geçen, payetli bir elbise getirdiler çekime. Elbisenin önü kollu butlu, kapalı yakalı, düz mini bir kokteyl elbisesi. 

Arkası ise yok! Sırt tamamen açık, belin son noktasına kadar. 

Önden yeşil türbe, arkadan estağfurullah tövbe elbisesi! Fazla mı iddialı bilemedim ama bir deneyelim dedim. 

O poz bu poz, moda fotoğrafçısı da tanıdık, verdi gazı “Süper süper” diye... 

Sırttan bir kare çekilmiş ki, ohoo. 

Elbise değil de sanırsın çok kısa bir etek ve iki eldiven giymişim! El belde, arkamı dönüp, öteki elimi çeneme koyup, dudakları büzüp cazip bir bakış da atmışım. 

Yav sen kimsin? Mizahın divası desem de değil ki. Gizem Özpamuk bu! 

Ya herrü ya merrü, o poz yayımlandı! 

Duramadım, güzel çıkmış, Instagram’a da bastım. İnsan bari bir alev malev atılsın istiyor. Ve fakat ne mümkün. 

Alttaki yorumlar: 

“Ülkeyi yönetmesi gereken insan budur!” 

Ney? Nereden anladınız bunu acaba, simli sırtımdan mı anladınız?! “İşte Cumhuriyet kadını!” Ya beyefendi şu poza bir bakın, Cumhuriyet böyle bir şey mi, rica ediyorum ya? 

“Tabii, çünkü hanımefendi burada arkasını dönüp bakmış ve eli çenesinde düşünüyor. 

Yani pozuyla demeye getiriyor ki, geçmişi, arkamızda bıraktığımız mücadeleleri hiç unutmamalıyız!”