Rüzgar Dolu Konaklar

Doğduğumuzda
Bizim için yaptırdığı sandıklara
Gümüş aynalar
Lacivert taşlar
Ve Halep'ten kaçak gelen kumaşlar
Dolduran annemiz
Bir zaman sonra
Bizi koyup o sandıklara
Yol
Rüzgâr 
Ve konakları fısıldayacaktı kulağımıza.
Yalnız kalmayalım diye karanlıkta
Çocukluğumuzu ekleyecek
Avunmamızı isteyecekti
O çocuklukla.
Sırtımızdan jiletle akıtılan kanın
Karıştığı uzun ırmağa
Bırakıldığımızda
Annemiz bu kadarını istemezdi
Bu yüzden
O uyurken
Uzaklaştık
Diyorduk sulara.

Soğuklar başladığında
Atlılar gelmişti bizi almaya
Yaşlı ve tuhaf atlılardı
Korkutmuşlardı bizi
Kar yağmıştı bakışlarına.
Ve hiç konuşmadan bizimle
Bakmadan ellerimizin küçüklüğüne
Konaklara götüreceklerdi bizi
Rüzgârla uğuldayan konaklara.

Gökyüzüne bakan
Bütün ölülerden
Çokuz.
Yolumuzda peygamberler,
Oğulları katil 
Ve kurban.
Hepsiyle selamlaştık.

Kuşkusuz bir dağ başında 
Başlıyor hikâyemiz.
Bir köy
Ve sonsuz gökyüzüyle.
Belki de bu dostluk,
Gökyüzüyle bu akrabalık
Götürüyor bizi maviye.
Mavi
Suların
Ya da
Göğün olmuş
Ne fark eder!
İçinde var olmaya değer 
Tek şey ölüm
Ölüyüz işte!.. (118 Sayfa) www.turkkitap.de , Türk Kitabevi