Sular Ne Güzelse

Klasik öykü anlayışında ağırlık konudadır. Bunun, gerek dünya edebiyatında, gerekse bizim edebiyatımızda çok güzel örnekleri vardır. Bu aşılmalıdır. İlginçlik, sürükleyicilik, konuya dayanmamalıdır diyorum. Öykü ancak okunarak beğenilsin, bir başkasını konusunu özetlenip anlatılınca, öykü öykülüğünü yitirsin istiyorum. Ama okur, öyküyü okumaya başlayınca öyküden kopamasın, yapışsın öyküye, sonuna kadar sürüklesin öykü onu. Bu elbette okurun degil, öykünün görevidir. Sular Ne Güzelse adlı bu kitabındaki öykülerde bunu gercekleştirmeye çalıştım. Bu yüzden, anlatım, kurgu, sözcüklerle oluşturmaya çalıştığım görüntüler çok öne geçti. Bu öykülerin ortak bir özelliği daha var: Bir yeni yetmenin gözüyle anlatılmaya çalışılan yaşanmış hüzünlü zamanlar; anlar, günler, aylar. Ama bu öyküler, bir anılar toplamı sanılmasın. Elbette yazdıklarımda kendi çocukluk, yeniyetmelik döneminden yola çıkışlar oldu; ama anılarımı yazmadığım bilinmelidir. Hangi öykü, yaşanmış bir zaman kesitinden, bir küçük görüntüden yola çıkmaz ki. Ancak, iyi bir öykü, yalnızca yaşınmışların anlatısı olamaz. Bununla yetinemez. Yaşanmışlık duygusunu verebilmek, okurun yüreğinde yer edebilmek, o anlatının, o öykünün başarısı sayılmalıdır.